|
|
|
|
Dok je na ranim djelima, pogotovo onim nastalim između 1967. i 1975. godine jaka unutrašnja armatura držala konstrukciju, dotle se u kasnijim slikama gubi. Kolorit je sveden i Tatar njime postiže izvanrednu atmosferu na platnu. Na ranim radovima akcenat (uglavnom koloristička mrlja) je jak, upada u oči. Vremenom akcenat jake surove boje zauzima veći prostor i dominira slikom.(...)
Koliko je više produbljivao svoj odnos prema zakonima slike, a u vezi sa njima i zakonima boje i bojenog nanosa, sve je više ispošćivao boju, ispirao je i koristio se njome kao lazurnim namazima. Ona, i ovako izpošćena ništa nije gubila na svojoj zvučnosti i svojoj simboličnoj vrednosti. Ako bi tražili uzore ovog slikarstva najbliže bi nam bilo naše fresko slikarstvo- način upotrebe konstrukcije i bojenog nanosa, ali prelomljen kroz Tatarevu likovnu optiku i dopunjen ličnim pečatom u načinu lomljenja forme i upotrebe kolorističkih fleka kao dominantaih vizuelnih senzacija na platnu. Ovo ne znači da se vraća korjenima, već da nastavlja tradiciju, a prosvijetljavanjem insistira na atmosferi koju nosi pejzaž crnogorskog krša, čudnim kombinacija zagasitih sa rasvetljenom plavom bojom neba. To je njegovom načinu ličnog osećanja blisko: spoj sjećanja na tradiciju produbljeno modemim konstruisanjem slike.(...) Vasilije B.Sujić, predgovor za katalog izložbe
(...) I još nešto: vrlo je bitno što su slike Voja Tatara u ravno - nema veštačke trodimenzionalnosti, preciznije rečeno reljefnosti...Dalje, treba istaći da je simbolika obojenosti takođe veoma bitna — ona nije mimetička i zahteva od posmatrača dodatni napor da prodre u organizaciju i poetiku dela (...). "LIKOVNIŽIVOT" br.47/48, Beograd, feb-jun 1994.
Elena Popova, "KULTURA", Sofija, 18.11.1994.
Tatar je svoju umjetnost izgrađivao, dograđivao i razvijao postupno, logično i temeljito, bez većih skokova, tako da možemo nesmetano pratiti njegov razvoj i sagledati sve one bitne komponente i karakteristike. Premda je motivom čvrsto vezan, nalazimo u njegovom slikarstvu i eksponiranje čulnog, koje se manifestuje u asocijativnu viziju prostora.(...) Može se na prvi pogled činiti da je njegovo slikarstvo suzdržano i racionalno, ali tu se radi o onom unutrašnjem naboju koji nema želju da se po svaku cijenu dopadne, već da iznese one suštinske sadržaje pokrenute iznutra.(...) Milan Marović, "OVDJE", Titograd, Oktobar 1979. Crveno, bijelo, plavo su boje koje on najviše voli i koje on povezuje sa prefinjenošću, mada njegovo slikarstvo najčešće predstavlja jednu gustu smjesu iz koje tačno izbija jedna nijansa, osnovna, njegova. To je umjetnost koja veže i boja vas plijeni, zadržavajući vas pored većine izloženih slika čija je srednja ocijena-kvalitet.(...) "LALIBERTE",Fridbure-Švajcarska, 13.10.1969.
BIOGRAFIJA
SAMOSTALNE IZLOŽBE KOLEKTIVNE IZLOŽBE Tekst preuzet iz kataloga koji je izdat povodom organizovanja izložbe Voja Tatara u Modernoj galeriji u Budvi, avgusta 2008. godine.
|
